Tik tak, tik tak… ochtend stress

In de vroege ochtend ben ik vaak gestresst. Het begint al bij het moment dat mijn wekker gaat. Ik schuif de wekker altijd snel uit en hoop dat het geluid van de wekker mijn dochters niet wakker maakt. Dat geeft mij namelijk tijd om mijzelf eerst klaar te maken. Soms kan ik opgelucht adem halen maar meestal hoor ik vanuit de andere slaapkamer ‘mamaaaa!’. Poging ze-nog-even-laten-slapen mislukt.

Dus daar gaan we dan. Samen naar de badkamer om tanden te poetsen en te wassen. Vind ik eigenlijk wel een leuk moment met z’n drietjes. Noor zittend in haar badje, Imani staand op een krukje naast de wastafel. ‘Doe maar aaa! Doe maar ieeee! Doe maar euuu!’, zo poets ik snel de tanden van Imani na. Nadat ze gewassen zijn, zet ik Noor in haar ledikant met een knuffelbeer en een kartonnen boekje.

Ik ren naar beneden om melk klaar te maken in de keuken. ‘Mama, ik wil ook mee!’, roept Imani bovenaan de trap. Ohja natuurlijk, ze wil haar eigen rietje uitkiezen en zelf roeren in haar beker chocolademelk. Dus ik loop weer naar de trap om het traphekje te openen. Als we samen het melk hebben klaar gemaakt en weer boven zijn, geef ik Noor haar flesje aan. Vlug pak ik onze kleding uit de kast en werp ik een blik op de Hello Kitty klok. Hoe kan het dat we alweer ruim een half uur verder zijn, vraag ik mij af.

Hup, kleertjes aan en haartjes kammen. Noor trekt na vijf minuten alweer haar klepje uit haar haar. We zijn weer ruim een half uur verder en ik breng mijn meisjes naar de woonkamer. Ik smeer snel een boterham voor Imani, die zij hopelijk straks in de auto opeet. Nu opeten gaat haar sowieso niet lukken. Ondertussen gaat Imani met haar Duplo spelen en Noor zit in haar eetstoeltje met wat speeltjes.

Vervolgens loop ik alweer naar boven en duik ik de badkamer in, ik heb nog 20 minuten. Mijn man is zich ook aan het klaarmaken voor zijn werk. Op de achtergrond hoor ik dat Noor jammert omdat haar speeltje op de grond is gevallen. Ohnee! Hoe kan dat speelgoed mij zoveel stress bezorgen? Ik roep naar Imani en vraag of zij haar zusje het stuk speelgoed wil aangeven. Vlug loop ik naar de slaapkamer en hijs ik mijzelf in mijn kleding en doe ik mijn make up op. Inmiddels heb ik het idee dat ik een workout achter de rug heb. We kunnen gaan.

Snel de auto in en racen naar de voorschool. Tien minuten later sta ik met mijn peuter en dreumes voor het klaslokaal. We hebben het op tijd gered en ik kan weer rustig adem halen. De klaslokaal gaat open. ‘Tot straks schatje!’ zeg ik tegen Imani en ik neem afscheid met een kus.

Wie heeft ook last van stress in de ochtend?