Als je kind vervelend is kies je ervoor om je kind erop aan te spreken en in sommige gevallen kun je er zelfs voor kiezen om er niets van te zeggen. Maar wat doe jij als andere mensen jouw kind aanspreken of corrigeren op ‘fout’ gedrag?
Het kan iedereen zijn. Denk aan die wildvreemde mevrouw in de supermarkt die tegen jouw kind zegt dat hij niet aan de schappen moet zitten. Of je vervelende oom die zegt dat je kind niet zo luid mag spelen. Maar het kan natuurlijk ook omgekeerd. Stel je ziet dat een andere kind jouw kind pijn doet en de moeder zegt er niets van. Grijp jij dan in en zeg jij er dan wel wat van? Of als je ziet dat het kind van je vriendin heel je huis overhoop haalt, grijp je dan zelf in?
Wanneer is het wel geoorloofd om er iets van vervelend gedrag te zeggen wanneer is het not done?
Lastig. Wat ik zelf belangrijk vind is of iemand een relatie met mijn kind heeft. Een wildvreemde is iets anders dan een oom.
Ik sluit me bij Josan aan. Tegen de kinderen van een goede vriendin zeg ik wel wat als de tent afbreken. Andersom is het -nog- niet aan de orde omdat zoonlief nog klein is. Maar mocht hij zich misdragen, dan mag iemand die dichtbij ons staat daar best wat van zeggen. Of ik dat leuk vind is een tweede, maar dat is dan mijn uitdaging ;)
Ik ben het ook eens dat goeie vrienden en familie iets mogen zeggen over het gedrag van mijn kinderen. Een wild vreemde heb ik wat meer last mee dan is het vooral hoe ze het doen, even een grappige opmerking o.k maar echt berispen zou ik denk ik niet leuk vinden( nog niet voorgekomen) onlangs was een leerling die m’n oudste zoon plaagt ook bezig terwijl ik erbij was m’n zoon verdedigde hem wel maar die jongen bleef maar doorgaan toch even tussen gekomen was wel geen mama of papa bij. Als de ouder erbij is vind ik dat zij hun zoon moeten stoppen, zou ik met m’n zonen ook doen. In dit geval met die ene jongen doen die ouders niets(is vorig jaar gebeurd stonden er gewoon op te kijken, als je ouders het goed vinden dan doe je maar gewoon door) toch moeilijk om dan goed te reageren want eigenlijk werd ik dan vooral kwaad op die ouders. Moet je natuurlijk oppassen wat je gaat zeggen. Een algemene boodschap tegen zowel je eigen zoon als die andere lijkt me beter.
Opzich vind ik daar niets mis mee.
Dan snapt mijn kind direct dat het “maatschappelijk” ongewenst gedrag is.
Onder het mom -it takes a village- is het ergens ook wenselijk.
Mijn oma en opa konden in de buurt echt geen ongein uithalen zonder dat er een buurman of buurvrouw zei pas d’r op anders lopen we even samen naar je vader.
Maar zelf heb ik ooit een tik gekregen van een buurvrouw omdat ik haar telefoon pakte toen deze afging. Dat kan dus weer absoluut niet.
Maar goed over het algemeen als het op een leerzame normale manier gaat vind ik dat een ander mijn kind op fouten moet kunnen wijzen.
En zelf doen ik het ook trouwens. Van het weg sturen van jongens die in de flat gaan voetballen tot een kind aankijken dat heel erg naar doet en je de moeder lichtelijk in paniek ziet schieten. Hihi dan zeg ik ineens Ooh wat doe jij nu? (Mits het kind niet moe is natuurlijk) en dan is de drift vaak over en moeders ook blij dat het cirkeltje even verbroken is van de drift.
Ze zeggen toch vreemde ogen dwingen :-p
Ligt er een beetje aan hoe en door wie denk ik. Mijn zus vind ik heel anders dan een wildvreemde. En als ik er zelf bij ben vind ik het weer anders dan als ik er niet ben.
Leuke stelling! Hangt inderdaad erg af van de situatie. Als iets echt niet kan en ik zie het toevallig niet dan vind ik dat iemand er wat van mag zeggen. Maar iets zoals ’te luid spelen’ zou ik niet waarderen haha. Maar in bijvoorbeeld zo’n indoor speeltuin zie ik wel eens dat kinderen elkaar uit auto’s trekken of slaan, als dit dan meerdere keren gebeurd en er is nergens een ouder te bekennen zeg ik er zeker wat van!
Ik ben het er ook wel mee eens dat familie en vrienden zeker wel iets van mijn zoontjes gedrag mogen zeggen, Ik zie ook niet alles. Maar een wildvreemde hoeft niet tegen mijn kind te zeggen dat hij iets niet mag. Dat bepaal ik zelf toch echt wel.
Ik vind het ook anders als mijn zoontje bij een ander kindje speelt, hij hoort zich gewoon te gedragen en doet hij dat niet dan mag de moeder daar best wat van zeggen.
Lastige vraag. Ik vind het niet makkelijk om andermans kind aan te spreken op het gedrag. Maar als het echt heel hinderlijk is, of gevaarlijk, dan zou ik het denk ik wel doen.
Oei! Lastige! Bij mijn zussen / moeder / schoonzussen heb ik er geen problemen mee, mits het op een fatsoenlijke manier is. Van een vreemde zou ik denk ik, niet zo makkelijk accepteren. (Dat weet ik stiekem wel zeker!)
Zeker lastig! Zelfs van vrienden voelt het vaak als een aanval, maar eigenlijk is het alleen maar goed bedoeld en zou men het echt ter harte moeten nemen…