Als ik om mij heen kijk zie ik dat de meeste mensen meer dan een kind (willen) krijgen. Toch zijn er ook ouders die zich bewust beperken tot het krijgen van slechts een kind. Je kunt dit zielig vinden of juist slim. Ik zou er persoonlijk niet voor kiezen maar kan begrijpen dat ouders bewust deze keuze maken. En wat vind jij van deze stelling: enigst kind zijn is zielig. Brand maar weer los :)
Moeilijk.. Ik denk dan altijd dat die gene die enigst kind is extra veel liefde krijgt van zijn ouders.
Ik heb een zus, en wij hebben nooit echt een band gehad totdat zij uit huis ging. Wij hadden totaal andere interesses al sinds kleins of aan dus samen spelen deden we niet.
Maar toen mijn oma ziek was en op sterven lag zag ik hoe fijn het is om een grote familie te hebben (mijn moeder heeft 3 zussen en 4 broers), je hebt zoveel steun en altijd iemand om op terug vallen.
Het staat al geschreven hoeveel kinderen je zult krijgen. Vaak is het geen keuze maar het lot, hoe graag je ook een tweede, derde etc. kindje wilt.
Zelf hoop ik op een groot gezin Insh’Allah.
Ik ben ook één van de ouders die bewust gekozen heeft om een klein gezin te hebben. Tegenwoordig heb je zoveel te doen en moet je maar van alles combineren dus ik zou mijn kind niet tekort willen doen.
Wij hebben nu lekker alle tijd om veel aandacht te geven aan hem. Heerlijk hoor.
Leuke stelling. Ik vind een kind pas zielig als het geen liefde en genegenheid van de ouders krijgt. Als een kind liefde en gen eheenheid krijgt fan zou het kind niets moeten ontbreken omdat hij of zij alle aandacht van mama en papa heeft
Nou aan de ene kant niet, een enigst kind heeft alle aandacht voor zichzelf en hoeft niets te delen. Maar ik denk dat het als volwassene niet leuk is om enigst kind te zijn, je hebt geen broers en zussen die langskomen, je eventuele kind heeft geen ooms en tantes van jouw kant en mochten je ouders overlijden ben je helemaal alleen.
Zitten dus 2 kanten aan!
Ik ben enig kind en van gescheiden ouders. Nou ik ben helemaal niet zielig. Wat je niet hebt kun je ook niet missen. Ik heb genoeg aandacht en liefde gehad. Vriendjes had ik ook. Dus altijd wel iemand om mee te spelen. En zeker als je ouder word hoor je genoeg verhalen van broers/zussen die geen goede band hebben.
Lastig, ik zelf vind het fijn om een zus en broertje te hebben. Ondanks dat de relatie met mijn zus nu niet lekker loopt. Ben ik blij dat zij er is en hoop ik dat dit toch zal verbeteren. Ik ben blij dat mijn zoontje binnenkort grote broer wordt en hoop dat mijn kids met elkaar door één deur kunnen. Mijn beste vriendin is enig kind en vind het vreselijk. Gelukkig heeft ze mij (en mijn zus en broertje). Wij zijn heel hecht met elkaar, onze families ook. Toch kan ik me voorstellen dat mocht één van haar ouders bijvoorbeeld te overlijden komen, ik dan niet voldoende ben voor haar. Ik zal er zeker kapot van zijn, maar maak het toch anders mee. Ondanks dat ik er zelf niet voor zou kiezen en ook dankbaar ben dat ik een tweede kindje mag baren zal ik nooit raar opkijken of het mensen kwalijk nemen want niet iedereen kiest er bewust voor en indien dit wel zo is. Is het hun keuze.
Zelf ben ik enig kind en ik heb dit persoonlijk nooit als vervelend ervaren. Lekker rustig in huis en als ik dan wel mensen om mij heen wilden hebben, kwamen er vriendinnetjes spelen. Mijn papa en mama hebben mij altijd genoeg liefde gegeven (en nog steeds!), waardoor ik het feit dat ik enig kind was/ben nooit als onprettig heb gezien.
Ik zie niet in waarom een enig kind zielig is. Ik denk dat een kind pas zielig is wanneer het geen liefde en aandacht krijgt, of het kind dan geen of 10 broertjes en zusjes heeft, dat maakt dan m.i. echt niet uit. Leuk die stellingen altijd!