Vandaag plaats ik naar mijn gevoel een heftige stelling, namelijk over abortus. Laatst las ik op Facebook een bericht van een vrouw. Zij vroeg andere Facebookers advies: ik ben zwanger en overweeg een abortus omdat het niet gepland is, wat zou jij doen?
Veel vrouwen reageerden vol emotie en vonden dat de vraagsteller dit absoluut niet kon maken. De meest genoemde reden was: sommige vrouwen kunnen geen kinderen krijgen dus wees blij dat je zwanger bent! Hoe zou jij hebben gereageerd op haar vraag? En vind jij dat er redenen zijn waarin je een abortus kunt overwegen?
Ik zou nooit een abortus overwegen want een kind verrijkt je leven. Dat kun je echt niet als iets negatiefs in je leven zien!
Inderdaad een pittige stelling.
Bij een stellingname hierover is het goed om aan een ander te denken. Niet te denken vanuit de eigen (hopelijk) veilige situatie (huisje, boompje, beestje, blogje), maar juist te denken aan het onvoorstelbare: zwangerschappen van zwaar gehandicapte kinderen, zwangerschappen ontstaan uit verkrachtingen, zwangerschappen op zeer jonge leeftijd, zwangerschappen op zeer late leeftijd, zwangerschappen die de gezondheid van de moeder in gevaar brengen.
Vanuit mijn gevoel zou ik zeggen ja verbied het. Maar dan vanuit de logica dat er te makkelijk wordt gedacht over het weghalen van een dan al levend kindje.
Natuurlijk is abortus niet iets waar makkelijk over gedacht moet worden. Maar goed, zo zijn er naar mijn mening wel redenen om abortus niet te verbieden. Stel: Je bent een meisje van 13 en bent verkracht. Door die verkrachting werd je zwanger. Dat dit meisje de keuze voor een abortus heeft, vind ik goed. Ik ben zelf ooit met een vriendinnetje meegegaan, zij werd mishandeld door haar vriend en durfde niet weg te gaan (het is ons nu eindelijk gelukt!), zij werd zwanger en wilde geen kindje krijgen in dat leven… Snap ik ook nog.
Verbieden lijkt me niet ideaal, omdat er nog situaties zijn waarin ik het nog gerechtvaardigd vind. Maar misschien kunnen ze de bedenkdagen wat langer maken? Je hebt nu een paar dagen ‘bedenktijd’, vandaar.
Dit is een gevoelig en lastig onderwerp. Zelf zeg ik altijd dat ik nooit een abortus zou doen. Echter besef ik ook goed dat ik nooit in een situatie ben geweest dat ik het zou overwegen. Wel denk ik dat een zwangerschap te voorkomen is, wellicht oordeel ik dan te snel, maar hoop dat men dat beseft. Een abortus kan ook nog schade achter laten waar je dan veel spijt van kan krijgen.
Inderdaad heftig, het idee dat je een ziel weghaalt, dat doet al pijn als ik hoor hoe men zo laconiek over abortus kan denken. Mocht ze islamitisch zijn, dan zou ik haar advies geven vanuit islamitisch oogpunt. Ik zou abortus niet verbieden, omdat het vanuit islamitisch oogpunt ook niet verboden. Vanuit islamitisch perspectief blaast Allah na 40 dagen zwangerschap de ziel in het lichaam van het kind geblazen, na 40 dagen is abortus niet toegestaan, want anders wordt het als moord gezien. Je dood immers een ziel. Voor 40 dagen wordt de foetus niet als een ziel gezien, maar als een bloedklonter. Dan is abortus geldig, maar ook hier gelden strenge voorwaarden. Abortus plegen na 40 dagen is toegestaan mits het leven van de moeder in gevaar is en er gekozen moet worden tussen de geborene (de moeder) en het ongeboren (kind). Dan moet het leven van de geborene boven het ongeboren gekozen worden, dus het leven van de moeder moet verkozen worden boven het kind. Op internet zie je vaak staan dat het na 120 dagen niet toegestaan is om abortus te plegen, maar dat is onjuist. Na 120 dagen is de foetus uitgegroeid tot een mens en heeft het lichaamsdelen, de ziel is dus aanwezig.
De reden wat deze dame benoemt is in dit geval geen geldige reden om abortus te plegen. Je maakt zelf geen plan van je leven, maar Allah. Dat ze nu een kind in haar baarmoeder draagt mag ze als gift zien. Ik snap dat ze het ongewenst ziet omdat ze zich wil houden aan een bepaalde plan wat zij voor zichzelf heeft opgesteld, maar het leven gaat niet zoals jij wil gaan. Ik zou het als een beproeving zien, een gift van Allah, er gaan nieuwe deuren voor mij over. Van kinderen kan je zoveel leren en waarschijnlijk heeft Allah deze gunst gegeven opdat ze lering uittrekt. Mocht ze een niet moslim zijn dan zou ik haar hetzelfde advies geven: leven gaat niet zoals je het wil, omarm het en trek er lering uit.
Bij verkrachting zou ik het misschien overwegen om abortus te plegen. Ik vind het best heftig om een kind te dragen van iemand die je ziel zodanig heeft beschadigd. Het idee dat je herinnert wordt aan de dader bij het zien van het kind, ook als het kind daar niet schuldig aan. Ook hier gelden strenge voorwaarden binnen de islam. Aan de andere kant zie ik het als een beproeving van Allah. Ik hoop dat niemand mag overkomen, moge Allah ons hier tegen beschermen, amien.
Ik vind dit een heikel onderwerp moet ik zeggen. Zelf zou ik niet voor abortus kiezen.