Geschreven door gastblogger | Vorige week klaagde ik, als mama van drie kinderen, tegen mijn man: “Pff, het is soms wel vermoeiend hoor! Eerst ging de één gillen, daarna begon de ander weer. Hij kan soms zo ondeugend zijn!” Hierna ging ik douchen. Onder de douche hoorde ik mijn eigen woorden nagalmen. Opeens dacht ik: ‘Wat is het nut hiervan? Wat is het nut van het klagen?
Die klagende, zeurende, negatieve stem in mijn gedachten? Of het gedrag van mijn kinderen?’ Ik moest toegeven dat het eigenlijk het eerste was. De kinderen sliepen allang en daarvoor hadden we fijn de dag afgesloten én toch bleef ik in die negatieve gedachten hangen. Ik besloot dat ik mijn gedachten zou omkeren! Hoe dan?
‘Richt je op het positieve’
Ik probeerde mij te focussen op de positieve dingen. ‘Wat was er leuk vandaag? Wat ging er goed? Waar genoot ik van? Waar hebben we om gelachen?’ De antwoorden op deze vragen probeerde ik vast te houden en uiteindelijk ben ik met een fijn gevoel naar bed gegaan en ook weer opgestaan.
‘Let it gooo’
Naast de positieve gedachten, probeerde ik te kijken naar wat ik kan verbeteren. Ik besefte mij dat het niet zo’n goede dag was geweest, omdat ik onze planning had volgegooid. Een ochtend peuteropvang (met één peuter die nog moet wennen), een dutje doen, boodschappen halen, langs opa en oma én nog ‘even’ op het werk aan de kinderen de baby laten zien, is te veel. De hele dag had ik mijn kinderen gepusht om mijn schema aan te houden, dat resulteerde in; mopperen omdat ze niet op het tijdstip wilde slapen wanneer ik dat wilde, gestresst rondlopen toen ze eindelijk wel sliepen en ik weg wilde, mopperen dat ze niet zo moesten treuzelen toen ze eindelijk wakker waren. Soms loopt het ‘zo goed’ dat je te gemakkelijk gaat denken en dat was dus ook mijn fout. Ik ben mij er weer bewust van geworden dat ik de dagen wat rustiger moet indelen én zeker met 3 kinderen… Ook besefte ik mij dat ik mijn verwachting weer moet bijstellen en het moet loslaten als het niet gaat zoals ik had bedacht.
Dus mijn lessen van die dag:
- Positieve gedachten
- Meegaan in het ritme van de kinderen
- Planning rustig houden
- Loslaten van verwachtingen
Tot slot… Soms zijn de kinderen erg druk en ook dat probeer ik nu om te keren. Ik vraag mezelf dan af, hoe komt het dat ze druk zijn? Wat is mijn rol daarin? Als ik als een kip zonder kop door het huis loop, verwacht ik dan dat mijn kinderen rustig zijn?
Ik ben benieuwd of het herkenbaar is en hoe jullie hiermee omgaan. Het zijn wat gedachten om te delen!
Afbeelding is afkomstig van Shutterstock – Fotografie Lopolo
Geef een antwoord