Geschreven door Sobia | “Het eten is een groot probleem”, zei moeder bezorgd. “Hij lust absoluut geen groenten. Hij eet alleen brood. Vla lust hij ook wel. Maar meer krijg ik er niet in hoor. Het avondeten is echt een ramp. Ik heb ook van alles geprobeerd. Belonen, straffen tot aan schreeuwen toe. Niets lijkt te werken. Ik ben ook bang dat hij te weinig eet. Daarom geef ik hem soms wel een extra boterham in de avond”. Terwijl moeder haar verhaal aan het vertellen was, dacht ik aan mijn eigen jeugd. Ik zat vaak urenlang aan tafel en bewaarde als een hamster, hap na hap, het eten in mijn wangen.

Maak kennis met Sobia. Zij is jeugdarts en moeder van drie kinderen. Op haar Facebook pagina “Weegschaaltje” deelt zij krachtige en leerzame verhalen over de ontwikkeling van kinderen, ouderschap en de psychologie van de mens. Ken je haar nog niet? Volg haar dan via: Weegschaaltje.

Het leven van een kinderarts | Chocoladereep

“Na school drinkt hij een beetje melk en eet een boterham. Een boterham met kaas eet hij met heel veel moeite. Maar als ik hem een boterham met chocopasta geef, eet hij het zo op hoor”. Heel herkenbaar dit. En ondanks dat ik ouders hele mooie uit-een-boek-geleerde adviezen geef hierover (weinig tussendoortjes, geen vervangers, geen extra boterhammen, consequent zijn etc) doe ik thuis met mijn kinderen soms toch ook hetzelfde.

Wat zijn eetproblemen toch luxe problemen geworden. We hebben tegenwoordig zoveel keuze en zoveel te eten dat onze kinderen meer niet-willen dan willen. Ik vergelijk het met kinderen van armere gezinnen in derde wereld landen bijvoorbeeld. Deze kinderen zijn al superblij dat ze überhaupt iets te eten krijgen. Waar gaat het dan mis bij ons? We krijgen zoveel en hebben zoveel, we zijn gewoon verwend. En onze kinderen ook!

Daarom is het belangrijk dat het eten leuk blijft…

Het liefste wat je wil is dat de kinderen gezond en gevarieerd eten en dit op lange termijn ook doen. Dus niet alleen op de momenten dat jij aandringt. Een kind moet dus positieve ervaringen opdoen met het eten (en vooral gezond eten) zodat in het onderbewuste het kind een positieve link krijgt met gezond eten en dit later wil herhalen. Daarom is het belangrijk dat het eten leuk blijft en het kind met plezier de groenten opeet. Aandringen werkt dan ook vaak averechts op latere leeftijd.

Positieve ervaringen opdoen betekent niet dat je het kind z’n gang moet laten gaan. Maak dus wel een duidelijke afspraak, maar geef je kind wat ruimte (bijvoorbeeld tussen meerdere soorten groenten kiezen, helpen met koken etc). En hou het gezellig. Dus dat boze schreeuwende gezicht hoef je niet op te zetten. Eet bijvoorbeeld groenten mee. Als het zo een ramp is, begin dan met een x aantal hapjes zodat je kind ook een idee heeft hoever hij in deze challenge is, en bouw dit op.

Als je ergens niet in gelooft, dan gebeurt het ook niet

We moeten leren alles niet meteen te willen zien oplossen. Natuurlijk neem actie door regels op te stellen, je aan je eigen regels te houden, consequent te zijn en het gezellig te houden, maar heb ook geduld. Soms is het effect veel meer door geduld te hebben en er vertrouwen in te hebben. Door je eigen frustraties, raak je het vertrouwen kwijt en geloof je ook niet dat het eetgedrag vast beter wordt. En als je ergens niet in gelooft, dan gebeurt het ook niet. Zo simpel is het.

Nadat ik enkele adviezen met moeder besprak en moeder tevreden de deur uit ging, hoorde ik het kind zeuren: “Mama, ik heb zo een honger. Het duurde zo lang”. “Ja ja, rustig”, zei moeder. “Ik wil wat eten, ik heb echt honger”, zeurde hij verder. “Je moet voortaan goed eten, de dokter gaat de volgende keer heel boos worden op je”, zei moeder licht geïrriteerd. “Ik kan het echt niet meer volhouden”, ging hij doodleuk verder. “Luister!” riep moeder”. Ze schrok van haar eigen stem en fluisterde verder: “We gaan nu snel naar beneden, als je nu even stil bent krijg je straks een chocoladereep. Ik heb er nog één in mijn tas”. En helemaal stil dat het was.

Geschreven door Sobia van Weegschaaltje

Afbeelding is afkomstig van Shutterstock – Fotograaf: patat