Mijn kankerverhaal | Deel 3: de onzekerheid en de rollercoaster in het ziekenhuis

En dan begint de rollercoaster. Ik moet naar het ziekenhuis voor onderzoeken, scans en gesprekken met artsen. Het zijn veel afspraken achter elkaar. Ik snap nu wat mensen bedoelen als ze zeggen dat ze in een rollercoaster terecht zijn gekomen. Je hebt geen tijd om bij elke stap na te denken en alles gaat sneller dan dat je kunt verwerken in je hoofd.

De onzekerheid slaat toe

Inmiddels weet mijn omgeving dat ik ziek ben. Als ik mensen spreek, kan ik rustig uitleggen wat er aan de hand is, mijn emoties nemen totaal niet de overhand. Veel mensen benoemen hoe sterk ik overkom en ik zeg ook steeds: het is een beproeving en het komt van Allah. Geen woord over gelogen…

Maar toen kwam de nacht dat ik op mijn telefoon aan het lezen was over de verschillende soorten borstkanker en de verschillende stadia. Want ja, welke borstkanker soort heb ik eigenlijk? Was het Triple negative, werd het gevoed door hormonen, is het misschien genetisch enz. En in welke stadium zit ik? Ik lees dat er 4 stadia zijn waarbij stadium 1 goed en makkelijk te behandelen is, en stadium 4 word je vaak niet meer beter. Ik weet in ieder geval dat ik niet in het eerste stadium zit, ik heb namelijk uitzaaiingen in mijn lymfeklieren… maar wat dan wel? Het wachten op duidelijkheid werd ineens zenuwslopend in mijn hoofd en ik begin te huilen in bed. De tumoren voelden groot en het zijn er meerdere… ik ga toch niet dood?

Voor lotgenoten: ik heb meerdere vrouwen gesproken die de ziekte hebben doorgemaakt, en iedereen vond deze fase, op z’n zachts gezegd, spannend. Ervaar jij dit ook? Weet dat het moeilijk is, en verdrietig en/of bang zijn is normaal.

In het ziekenhuis: een PET scan en MRI scan

Ik krijg inloggegevens van het ziekenhuis zodat ik online mijn afspraken en dossier kan inzien met mijn DigiD. Ik zie dat ik meerdere afspraken heb staan zoals een PET scan en een MRI scan. Ik heb nog nooit eerder zo’n soort scan gehad dus weet niet zo goed wat ik ervan moet verwachten. Maar ook al weet je niet wat je moet verwachten, je zet een soort knop om en komt in een overlevingsstand terecht. Je geeft jezelf over en doet wat je moet doen om te overleven.

Info: wat is een PET scan

Hiermee kunnen ze kijken of de kanker is uitgezaaid in andere delen van het lichaam. Voordat het onderzoek start wordt er een nucleaire vloeistof in het lichaam gespoten. Als je eventuele kankercellen in het lichaam hebt, wordt dit door de vloeistof zichtbaar op de scan (de plekjes lichten dan op).

Voor lotgenoten: ik werd zelf niet zo lekker van de scan en hele ervaring en voelde me de hele dag moe en naar. Dit kan natuurlijk van persoon tot persoon verschillen.

Info: wat is een MRI scan

Soms krijg je ook nog een MRI scan van je borsten. Dit is bijvoorbeeld als je nog jong bent, een grote tumor hebt of meerdere tumoren hebt. Dit is bij mij het geval. Het is wel even ongemakkelijk om in zo’n apparaat te liggen, vooral omdat je je constant overal aan moet over geven.

De uitslagen van de scans

Goed, even terug naar mijn verhaal… de fase waar ik nu dus in zit is het afwachten van de uitslagen, afwachten om te weten in welke stadium je zit. Ik lig in de middag te rusten in mijn bed wanneer mijn telefoon gaat. Het is het ziekenhuis! Ik neem op en krijg meteen het goede nieuws dat de kanker beperkt is tot mijn borst en lymfeklieren. Het zit dus niet in andere organen, alhamdoelillah. Dit betekent dat het te behandelen is, in shaa Allah.

Confronterend gesprek met de arts

En dan is het tijd om mijn behandelplan te bespreken. Want waar sta ik nu en wat gaat er gebeuren? Samen met mijn man kom ik op het spreekuur bij de chirurg. Ze tekent uit hoe mijn borst eruit ziet en in welke stadium van borstkanker ik zit: stadium 3. Mijn grootste tumor is bijna 6 cm en ik heb uitzaaiingen in mijn lymfeklieren. Het is geen stadium 4 omdat het dus niet uitgezaaid is in andere organen, alhamdoelillah. Maar zo een grote tumor, en dan ook nog meerdere, dat had ik niet zien aankomen.

Het behandelplan wordt uitgelegd: ik krijg eerst intensieve chemo, daarna word ik geopereerd, dan krijg ik bestralingen en moet ik jarenlange medicatie slikken om de terugkeer van kanker te verkleinen. Dat is wel even slikken…

Geen Eid-al-Fitr voor mij

Op de laatste dag van Ramadan, de dag voor Eid-al-Fitr, krijg ik al mijn eerste chemobehandeling. Daar zal ik goed ziek van zijn en mijn weerstand zal gesloopt worden. Alle reden om dus uit de buurt van groepen mensen te blijven. Dit jaar dus geen ochtendgebed in de masjid (moskee) en ook geen familiebezoek. We gaan ons best doen om beter te worden, in shaa Allah!