Er zijn natuurlijk talloze manieren om je liefde te tonen aan je kind. Om bewust te blijven van je handelen is het soms fijn om er extra over te lezen of reminders op te slaan. In dit artikel staan verschillende manieren waarop je je kind kunt laten weten dat je van hem/haar houdt. Lees dus vooral verder.
Luisteren
Je zit op de bank op je telefoon. Vervolgens komt je kind en hangt een heel verhaal op. Je hoort jezelf mompelen “hmm hmm”. Maar eigenlijk luister je maar half. Je kind voelt dit natuurlijk aan. Daarom is het belangrijk om je kind de volledige 100% aandacht te schenken als zij iets willen vertellen: kijk je kind aan en laat een open houding zien. Dit nodigt je kind uit om meer te vertellen en om zich gehoord te voelen.
Side note: Het kan natuurlijk voorkomen dat je gewoon erg moe bent of druk bezig bent met iets belangrijks. Hou dan de hand van je kind vast en kijk je kind aan. Leg vervolgens uit dat het nu even niet kan, en geef aan wanneer je tijd hebt om je volledige aandacht aan je kind te schenken. Bijvoorbeeld “Ik ben erg moe en ben even aan het rusten. Over 20 minuten kom ik naar je toe en kunnen we het hebben over …… (benoem het onderwerp waar je kind over wil praten). Op deze manier snapt je kind wat de reden is dat hij/zij nu geen aandacht kan krijgen, en leert het omgaan met het feit dat je niet ieder moment meteen aandacht kan krijgen. En als je aan het rusten bent, leert je kind ook dat zelfzorg belangrijk is.
(Non-)verbale communicatie
Het is zo vanzelfsprekend maar soms schiet het erbij in. Je zegt niet meer tegen je kind dat je van hem/haar houdt. Want je gaat ervanuit dat je kind het wel weet. Toch is het fijn om dat regelmatig te horen, dat is bijvoorbeeld bij partners onderling ook zo. Als ouder vind doet het je ook goed om dit van je kind te horen. Als je kind met je praat, maak dan oogcontact. En ga eens lekker samen op de bank liggen, of geef je kind spontaan een knuffel of een kus. Sommige kinderen vinden veel lichamelijk contact niet fijn, dit kan verschillende oorzaken hebben: ouder worden en/of pubertijd, er is in de loop van de tijd een afstand ontstaan tussen jullie waardoor je kind het niet meer wil, of je kind houdt gewoonweg niet van kussen en knuffelen. Dus neem de tijd om te ondervinden wat oorzaken kunnen zijn en welke manier van affectie goed aansluit bij jouw kind.
Lees ook het artikel: Hoe kan ik de vertrouwensband met mijn kind versterken?
Vertrouwen
Vertrouwen is de basis van elke relatie. Wanneer dit wegvalt, wordt de relatie wankel of onstabiel. Als je je kind constant zult controleren, dan zal je kind kunnen een vervelend gevoel krijgen. Mama of papa vertrouwt mij immers niet. Geef daarom aan dat je je kind vertrouwt: “ik geloof wat je zegt, het is jouw verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat ik vertrouwen in je kan hebben”. Zo leg je de bal bij je kind en geef je de verantwoordelijk aan je kind om te leren goed om te gaan met jouw vertrouwen. Geldt andersom natuurlijk ook zo! Als jij iets hebt afgesproken, kom dan je woord na zodat je kind je kan vertrouwen.
Vertrouwen kan ook op een andere manier naar voren komen. Als jij je kind bijvoorbeeld teveel beschermt en weinig zelfstandig laat doen, dan zal je kind denken dat je geen vertrouwen hebt in haar/zijn kunnen. Als je kind jong is en bijvoorbeeld aangeeft dat hij/zij alleen naar school wil lopen, kun je het verbieden uit angst voor een ongeluk of je kunt je kind erop voorbereiden door de gevaren te bespreken en ervoor te zorgen dat je (de eerste keren fysiek of digitaal) op de achtergrond bent. Je kind belemmeren door angst werkt niet goed voor het (zelf)vertrouwen.
Bidden/wensen
En last but not least: spreek je wensen, gebeden en gevoelens uit naar je kind toe. Wat wens je hem/haar toe? Wat zou je jezelf samen met je kind gunnen? Wat vind je fijn en belangrijk. Vraag ook naar de wensen en gevoelens van je kind. Want zo voorkom je dat je kind zich gaat aanpassen aan jouw wensen. Je kunt bijvoorbeeld beter zeggen “ik wens voor jou dat je een fijne baan zal krijgen die bij je past en waarmee je later zelfstandig kunt leven”, in plaats van “ik hoop dat je later een dokter wordt”. Bij de eerste wens laat je ruimte open om een verder gesprek te voeren en bij je kind na te gaan waar zijn/haar interesses liggen.
Als je gelovig bent, kun je bijvoorbeeld ook bidden. Je kunt dan vertellen dat je hem/haar het beste wenst en daarom ook voor hem/haar bidt omdat je veel van je kind houdt. Het zijn dingen die je als ouder vanzelfsprekend doet, maar het is voor een kind ook superfijn om te weten.
Uitgelichte afbeelding is afkomstig van Shutterstock | Fotografie Zurijeta
Geef een antwoord