Ik ben al bijna 4 jaar!

Grappig om te zien hoe volwassenen terug verlangen naar hun onschuldige kinderjaren terwijl kleine kinderen helemaal stralen als je hun vertelt dat ze al een grote meid of grote jongen zijn. Imani is de laatste tijd erg veel bezig met hoe groot of klein zij wel niet is.

Vragen en nog meer vragen
“Mama?” vraagt ze regelmatig. “Ja, Imani?” antwoord ik dan standaard. “Ben ik al bijna vier jaar?”. De laatste tijd vliegen de vragen mij om het hoofd. Hoe laat ben ik geboren? Heb ik al grote armen? Ben ik al bijna net zo groot als jou? Zijn mijn kleren al te klein geworden? Waarom zijn mijn benen na het eten niet gegroeid? Soms moet ik wel lachen om haar uitspraken.

Gebruik maken van de situatie
Ik laat mijn kans natuurlijk ook niet liggen. Als Imani in de ochtend haar sokken niet aan wil doen, zeg ik “jij bent toch al een grote meid, dat lukt je best!” Mokkend gaat zij dan zelf proberen haar sokken aan te trekken. Als we thuis komen, zeg dat ik dat zij haar jas uit moet uitdoen en ophangen in de gang. Soms krijg ik dan een smoesje te horen, ja, op deze leeftijd al! “Maar mama, ik ben moe, dat weet jij toch wel”. Waarop ik nu lekker antwoord met “maar Imani, jij bent toch al bijna 4 jaar, dat kan jij toch wel?”

Ik ben al bijna vier jaar
“Mama, mag ik naar de basisschool?” Imani wil heel graag naar groep 1. Ik merk dat zij de voorschool niet meer zo fijn vind als voorheen, binnenkort gaat het weer beginnen dus ik ben benieuwd. In januari wordt zij vier jaar en dan mag zij voor haar gevoel ein-de-lijk naar groep 1. “Mama, als ik jarig ben, dan koop ik een heleboel taartjes en dan ga ik overal slingers ophangen en cadeautjes uitpakken. Dan word ik écht al vier jaar!” Ja, lieverd, we gaan de maanden aftellen, over een half jaartje ben jij vier jaar. Wat ben jij toch al een grote meid!

Wordt jouw kindje ook zo snel groot, terwijl je stiekem wenst dat de tijd wat langzamer gaat?