De zorgen van een kleuter

Wij, grote mensen, vinden vaak dat kinderen geen zorgen kennen. Omdat wij ons niet kunnen voorstellen dat zij zich ergens zorgen over hoeven te maken. Hun leven bestaat namelijk alleen uit spelen. Zij hebben geen issues, toch? Nou echt wel!

Als ik naar mijn kleuter kijk, dan merk ik dat zich erg bezig houdt met haar nieuwe ontwikkelingen en ervaringen. Soms vind ik het grappig, soms verbaas ik erom. Soms herken ik zelfs dingen terug vanuit mijn eigen kleuterperiode.

1. Ik wou maar één vlecht!
Vier jaar en nu al bezig met haar uiterlijk? Ja, echt. Het moet namelijk echt niet gebeuren dat ik twee vlechten maak terwijl zij eigenlijk maar één vlecht wilde hebben. Voor de mama totaal niet boeiend maar voor je kleuter is het een ramp. Of dat ik een blauwe speldje in het haar doe terwijl zij toch echt die ene roze diadeem wilde dragen.

2. Maar ik was het hulpje!
In de kleuterklas mag elk kind een keer in de zoveel tijd het hulpje zijn van de juf. Geweldig vinden zij dat. Want de juf helpen is een grote verantwoordelijkheid. Laatst was mijn dochter het hulpje maar een ander meisje mocht ook ergens mee helpen van de juf. Nou, dat vond mijn dochter helemaal niet leuk. Mama, maar ík was het hulpje! zei ze later verontwaardigd.

3. Noor mag niet groot worden!
Zij ziet dat haar dreumes zusje steeds groter wordt en steeds meer kan. Zij vindt haar zusje helemaal leuk maar ze wil het liefst dat zij een baby blijft. Noor mag niet groot worden. Dat vind ik niet leuk! Ik wil dat zij voor altijd klein blijft, zegt Imani met een bezorgde uitdrukking.

4. Daar is een monster!
Het licht moet ’s avonds altijd aan staan in de gang. Anders komt het monster. Soms vraagt mijn dochter of ik een gebedje wil opzeggen zodat de monsters niet komen. Natuurlijk blijf ik uitleggen dat monsters niet bestaan maar dat is haar waarheid niet. Monsters blijven gewoon eng, vooral als ze vanuit de keuken stiekem de woonkamer in kijken.

5. Ik wil ook niet groot worden!
Ik wil alleen maar 5 jaar worden en daarna wil ik gewoon niet meer groter worden, riep mijn vierjarige laatst. Ja lieverd, als ik het voor het kiezen had bleef ik ook mijn hele leven 30 jaar, denk ik bij mijzelf. Laatst was Imani oprecht bedroefd, ze wou niet meer eten:

Ik ga nooooit meer eten want dan word ik groot en ik wil niet groot worden. Als ik heel groot word, dan word ik groter dan papa en dan word ik een meneer en ik wil geen meneer worden!

Geloof me, ik moest keihard lachen. Maar dan wel in mezelf want voor een kind klopt deze logica: hoe meer je eet, hoe langer je wordt. En mannen zijn meestal lang dus door veel eten wordt je een man.

In onze ogen zijn deze zorgen onnodig, grappig of zelfs niet kloppend. Maar voor kleine kinderen zijn dit échte zorgen. Ik sluit daarom af met de wijze woorden van mijn eigen moeder: Grote mensen hebben grote zorgen en kleine mensen hebben kleine zorgen. Het is onze taak om kinderen begrip, uitleg en troost te bieden.