Zussen. Ik heb zelf een zus die zeven jaar ouder dan mij is, geweldig vind ik haar! Niemand kan aan haar tippen. Als ik naar mijn dochters kijk, dan hoop ik dat zij ook de liefde voor elkaar zullen blijven voelen als de liefde die ik voel voor mijn zus. Mijn dochter Essie is nu een pientere kleuter en Inaya is een vrolijke peuter. Ze groeien samen op.

Twee dochters: ik was in de wolken

Toen ik voor de tweede keer zwanger was en hoorde dat ik een gezond meisje zou krijgen, was ik natuurlijk dol gelukkig. Nu zouden mijn twee dochters met elkaar kunnen opgroeien en het belangrijkste: ze zullen een vriendin voor het leven hebben. Ik droomde al meteen hoe ze samen met elkaar zouden spelen: theetje drinken, samen moedertje zijn voor hun poppen en samen kleurboeken volkleuren. De realiteit: soms word ik gillend gek van hoe ze met elkaar omgaan! Het lijken net twee vijandige poesjes en trekken het speelgoed uit elkaars handen. En tóch zijn ze de beste vriendinnetjes.

Zo gaat het er in praktijk aan toe

Dezelfde dingen willen hebben
Zusjelief heeft een mooie trui gekregen. “Maar mama, deze trui wordt toch van mij?” zegt Essie wat teleurgesteld. Ik probeer dan uit te leggen dat die mooie trui toch echt van haar zusje is. En jammer genoeg hebben ze niet dezelfde maat, anders mocht ze het wel lenen… als haar zusje dat zou toelaten. Dus wat gebeurt er tegenwoordig? Ze dragen regelmatig dezelfde kleding of in dezelfde stijl. En heeft de één een staartje in haar haar? Dan wil de ander het natuurlijk ook op die manier.

Kusjes en knuffels
In ons huis worden er dagelijks vele kusjes en knuffels uitgewisseld. Wanneer Inaya haar zus een kus geeft, dan is zij door het dolle heen. “Inaya heeft mij een kusje gegeven!“, roept Essie vrolijk uit. Voor haar is het echt een blijk van liefde. En wanneer zij Inaya dan een knuffel geeft, hoor ik vaak “baji (betekent zus in het Pakistaans) mij een kusje geeft!” Ja, het zijn wel echte knuffelbeertjes.

Jaloezie
Wanneer ik op de bank lig, wil één van mijn dochters regelmatig naast mij liggen. Als dit door de ander dit wordt opgemerkt, dan begint het… “Ik wil ook naast jou liggen mammie!” wordt er lief gezegd terwijl de ander half van de bank wordt afgegooid. Met z’n drietjes liggen lukt helaas niet dus uiteindelijk sta ik op want ze geven elkaar geen kans. Eerlijk wordt alles verdeeld, ook op stap gaan met mama of papa. Want waarom mag Inaya mee boodschappen doen met papa en ik niet? denkt Essie. Of waarom mag Essie mee shoppen ik niet? vraagt Inaya zich af. Dus mijn man en ik proberen alles eerlijk te verdelen. Lastig is dat soms! En soms moeten we ook accepteren dat je niet alles volledig 50% 50% kan doen in het leven. De ene keer de één, en de andere keer de ander.

Samen spelen
Heeft grote zus een mooie pop gekregen? Nou, mama, dan wil ik die ook! Het is lastig om een pop te delen met als gevolg dat de pop aan haar beide staarten of armen half uit elkaar wordt getrokken. Kun je je het voorstellen? Twee mama’s die aan hun kind trekken want IK was al de mama. Eerst probeerde ik consequent te zeggen “samenspelen meisjes!”. Maar dat heb ik inmiddels opgegeven. Eerst probeer ik het met een andere pop, gelukkig werkt dit vaak wel. En zo niet, dan ben ik de nieuwe mama van de pop. Hup, pop gaat de kast weer in totdat ze rustig kunnen spelen met elkaar.

Elkaar missen
Maar wanneer grote zus naar school is, vraagt Inaya soms “waar is baji?“. “Baji is op school, lieverd” beantwoord ik dan haar vraag. Ik merk aan haar dat ze de aanwezigheid van haar zus mist. Ook als ze een hele dag niet samen zijn geweest, zijn ze door het dolle als ze elkaar weer zien. Ze vliegen elkaar dan in de armen en mijn hart maakt een sprong: ja, dit zijn echte zusjes!

Ruzie maken en kusjes geven, zo is een echte zussenband tijdens het opgroeien.

Hebben jouw kinderen vaak ruzie met elkaar of kunnen ze het altijd goed met elkaar vinden?