Je kind lijkt zich zo snel te ontwikkelen en is klaar voor de volgende stap. En jij? Jij hoopt dat de tijd langzamer gaat want je bent er nog niet aan toe om je kind los te laten. Bovendien liggen er gevaren op de loer… maar zitten die niet vooral in je hoofd?

Toen mijn dochter nog peuter was, wilde ze veel “zelluf” doen. Dat vond ik dat enorm schattig en bovendien helemaal niet gevaarlijk. Want dat kon er nou gebeuren als ze haar hemd omgekeerd aandeed of teveel hagelslag over haar brood heen strooide? Maar ze wil steeds vaker dingen alleen doen die wel consequenties kúnnen hebben.

“Mama, ik wil het zelf doen!”

Alleen over straat
Ze is ruim zes jaar en gaat elk weekend naar Arabische les. Dat is letterlijk twee keer oversteken en de hoek om. Toch breng ik haar elke keer en wordt ze ook weer opgehaald. Natuurlijk kan ze het best alleen, maar in mijn hoofd zit het gevaar in een klein hoekje. Vaak mag ze op de terugweg zelfstandig naar huis lopen, ze rent dan voor mij uit terwijl ik rustig terug loop. Ik hoor je al denken: wat is dan voor zin om haar op te halen? Het stukje controle dat ze veilig uit de moskee komt en dat ik weet dat ze over een paar minuten thuis is. Ja, dat geeft mij een gerust gevoel.

Alleen boodschappen doen als kleuter
Als kleuter gaf mijn dochter aan dat ze zelfstandig boodschappen wilde halen. Voor mij was dat wel een grote stap, want wat nou als ze door een vreemde wordt aangesproken? Uiteindelijk hadden wij afgesproken dat ik buiten de winkel zou wachten. Natuurlijk ging dat helemaal goed.

Lees ook: 10 tips | Hoe vertel je je kind wat een kinderlokker is?

Alleen kleding strijken en koken
Laatst wilde ze weer alleen haar kleding strijken en koken. En ja hoor, daar gaan mijn gedachtes weer: zal ik het laten doen of zal ze dan verbranden? Rampscenario’s bedenken gaat zo makkelijk als je bescherming wil bieden. Ik blijf er nu maar lekker naast staan en hou het goed in de gaten. Alles gaat stapje voor stapje.

Maar lieverd, het gevaar zit in een klein hoekje…

Herkenning en loslaten
Heb je dat niet? De gedachtes: wat als er iets gebeurd in de tijd dat ik er niet ben? Ik ben niet overdreven angstig hoor, maar soms moet ik even wennen aan nieuwe ontwikkelingen en situaties. Gelukkig kan ik snel relativeren en weet ik dat ik  tijdens de opvoeding niet overal controle op moet willen hebben. Natuurlijk wil je je kind zo goed mogelijk beschermen, maar als ouder moet je beseffen dat loslaten ook een stukje bescherming is. Je kind weerhouden van dingen leidt tot belemmeringen voor de ontwikkeling.

Blijft een lastig puntje, de afwegingen maken hoe en wanneer je kind dingen zelfstandig kan doen. Daarom hou ik in het begin alles toch maar goed in de gaten ;)

Wat zou jij je kind nu wel en niet zelfstandig laten doen? En hoe oud is je kind?

Liefs,
Mahwish

Afbeelding is afkomstig van Shutterstock